W dniu 23 lipca 2022 r. odbył się „Piknik Przy Tarasie”. Impreza została przygotowana w ramach dnia otwartego, na terenie zielonym Domu Pomocy Społecznej „Zielony Taras” w Koszalinie. Pogoda nam się udała.
W sam raz na piknik, który stanowił formę podziękowania za wszystkie darowizny na rzecz placówki, które otrzymaliśmy od mieszkańców Koszalina i nie tylko oraz od miejscowych przedsiębiorców, w ramach „Akcji Zielony Taras”. Przygotowaliśmy różne atrakcje. Dla młodszych uczestników były bańki mydlane i malowanie na streczu. Można było ochłodzić się lemoniadą. Gościliśmy również Manufakturę Lodów.
Główną atrakcją pikniku było Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej Okresu Wczesnego Średniowiecza, które zaprezentowało swoją pasję do odtwórstwa historycznego. Celem Grupy jest jak najwierniejsza rekonstrukcja życia Słowian, ludów skandynawskich i ich sąsiadów, zamieszkujących obszar basenu Morza Bałtyckiego w X wieku i w pierwszej połowie XI wieku. Swoje pokazy BelHird łączy z dobrą zabawą. W sobotę Grupa zaprezentowała dla nas fragment barwnego życia ludów Średniowiecza. Wszyscy wystąpili w strojach z epoki. W namiotach tematycznych można było zobaczyć eksponaty dawnego rzemiosła oraz uzbrojenia, wykonanego zgodnie ze źródłami archeologicznymi. Każdy mógł przymierzyć hełm i zasiąść na przygotowanym tronie. Można było również spróbować swoich sił w strzelaniu z łuku i rzucie włócznią do celu. Jak się okazało, nie było to takie proste. Nie zabrakło także gier i zabaw zręcznościowych rodem ze Średniowiecza. Dużym zainteresowaniem cieszył się poczęstunek z podpłomyków, wypiekanych w ognisku. Finał stanowił pokaz walk przy użyciu średniowiecznej broni.
Przedstawiciele BelHird chętnie odpowiadali o swojej pasji. Dociekliwi mogli usłyszeć wiele ciekawostek
na temat prezentowanego oręża. W społeczeństwach północy, by móc w pełni korzystać z przywilejów przysługujących wolnemu człowiekowi, mężczyzna zobligowany był do posiadania zestawu uzbrojenia, stanowiącego dowód jego statusu społecznego. Od każdego dorosłego wolnego mężczyzny oczekiwano, że będzie posiadaczem miecza lub toporu, włóczni, tarczy i żelaznego hełmu. Dodatkowo wojownik musiał posiadać łuk oraz kolczugę. Miecz był prawdopodobnie najbardziej pożądanym typem uzbrojenia. Głównie posługiwano się tak zwanym „mieczem wikińskim” lub „mieczem karolińskim”.
Pod koniec X wieku pojawił się nowy typ miecza, były to tak zwane „miecze normańskie”. Miały rękojeść wyposażoną w tak zwany „jelec krzyżowy”, który znacznie lepiej chronił dłoń walczącego. Sądząc
po znaleziskach archeologicznych broń nazywana w źródłach włócznią (spjot) również była bardzo rozpowszechniona. Włócznie w tym okresie dzieliły się na trzy typy: włócznie o szerokich grotach
w kształcie liścia, które prawdopodobnie służyły do dźgania przeciwnika; włócznie o długich, wąskich grotach, prawdopodobnie przeznaczone głównie do rzucania; włócznie o małych, marnie wykonanych grotach, prawdopodobnie służące głównie do miotania. Wojownicy wykorzystywali też cały szereg różnego rodzaju broni w typie toporów. Były to: topory użytkowo-bojowe o ciężkich głowicach; toporki bojowe o mniejszych i węższych głowicach; topory duńskie o bardzo cienkim ostrzu – do walki oburącz. Wojownicy z epoki byli dobrymi łucznikami. Łuki wykonywano najczęściej z drewna cisów, wiązów
i jesionów. Prawdopodobnie były to łuki proste, wykonane z pojedynczego kawałka drewna. Głównym uzbrojeniem ochronnym była tarcza o okrągłym kształcie, z klepek drewnianych, pochodzących z lipy, olszy, jodły lub topoli. Często dla wzmocnienia obciągano je skórą zwierzęcą, a ich boki okuwano metalem. Na środku tarczy znajdowała się metalowa głowica, która zapewniała dodatkowe wzmocnienie. W XI wieku upowszechnił się także inny typ tarczy o jajowatym kształcie, wydłużonym ku dołowi.
Tarcze malowano, najczęściej jednolitym kolorem. Często też umieszczano na nich różne symbole
i ozdoby. Do osłony głowy wykorzystywano hełmy. Prócz okrągłej osłony głowy i długiego nosala miały osłony policzków schodzące daleko w dół głowy. Całość opierała swą konstrukcję na żelaznym szkielecie. Hełmy wyposażone były często w osłony karku i szyi. Wojownicy do ochrony wykorzystywali
też pancerze. Bardzo dziękujemy za tą lekcję historii.
Na „Pikniku Przy Tarasie” mieliśmy wielu gości, którym spodobała się nasza propozycja. Można więc uznać imprezę za udaną.
